یه وقتایی که میشمری ,میبینی آدمایی که برات خیلی عزیزن و بعد کلی مصیبت واست موندن تعدادشون به انگشتای دست هم نمیرسه...بعد اما کم باشن مهم ترن به نظرم...بعد اونوقت تو هم بیشتر دوسشون داری و هواشونو داری... همون یه کمی هم که باهاشونی خیلی پررنگ میشه واست


پی نوشت:کاش وقتی دل آدم می گرفت یا تنگ می شد یه میلیون تا کار بود که دل آدمو باز می کرد